Oszustwo, nadużycie mądrości ,Ów starodawny wąż

I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie – Obj. 12:9.

Prawdopodobnie najbardziej znaną ilustracją Przeciwnika jest starodawny wąż, wielki zwodziciel. Porównanie to ma swoje źródło w wydarzeniach z ogrodu Eden, gdzie Szatan wykorzystał węża w celu zwiedzenia Ewy i doprowadzeniu do tego, że zjadła owoc drzewa znajomości dobrego i złego (1 Moj. 3:1-6). Apostoł Paweł potwierdził to, gdy pisał: „wąż chytrością swoją zwiódł Ewę” (2 Kor. 11:3, por. 1 Tym. 2:14).

Szatan nie był stworzony jako kłamca i zwodziciel. Zanim zgrzeszył, szatan jest opisany w Piśmie Świętym jako Lucyfer, istota doskonała, piękna, pełna mądrości, syn poranku (Izaj. 14:12). Oto jak prorok Ezechiel opisywał jego piękno: „Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz i jaspis. chryzolit, beryl i onyks, szafi r, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony. Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni ognistych. Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość” (Ezech. 28:12-15).

Zewnętrzne piękno Lucyfera nie przerodziło się w „ znacznie ” ważniejsze piękno serca i charakteru. Jego serce stało się wyniosłe i wzbiło się w pychę. Ezechiel zanotował: „Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności” (Ezech. 28:17). Duma Lucyfera zniszczyła jego mądrość.

Przestał być zadowolony z pozycji jaką został obdarzony w Bożym porządku. Duma doprowadziła go do ambicji panowania nad Bożym stworzeniem, osiągnięcia Bożej pozycji we władzy i kontroli, lecz nie w sercu i charakterze. Prorok Izajasz napisał: „A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym” (Izaj. 14:13-14). Pragnieniem szatana było wyniesienie swego tronu ponad innych aniołów na podobieństwo Boga. Historia ta uczy, że duma niszczy doskonałą mądrość pochodzącą od Boga. Nawet Lucyfer, który miał bezpośrednią znajomość i społeczność z Bogiem, utracił tę mądrość z powodu dumy. Zbuntował się przeciwko wyższej mądrości i mocy Bożej, w wyniku czego w ostatecznym rozrachunku utraci wszystko, co kiedykolwiek posiadał, łącznie z życiem. Niszczący wpływ dumy jest tak silny, że gdy zostanie nią objęte serce, staje się ono obrzydliwością dla Pana, podobnie jak dumne spojrzenie (Przyp. 6: 16,17; 8:13; 16:5).

Starajmy się uważnie strzec naszych serc przed pychą, aby nie zniweczyła ona mądrości jaką otrzymaliśmy od niebieskiego Ojca (Jak. 3:17) Ale mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna.  A owoc sprawiedliwości bywa zasiewany w pokoju przez tych, którzy pokój czynią.

Pismo Święte nie mówi nam, jak długo Lucyfer kultywował dumę w swym sercu, planując bunt przeciwko Bogu. Można przypuszczać, że każdy bunt rodzi się dość długo i rozwija się. Aniołowie mieli bezpośredni dostęp i społeczność z Lucyferem, przez podstępy i obietnice pozyskał wielu. Uznawali oni zwierzchność oraz moc Bożą i nie zaakceptowali by Lucyfera jako swego władcy. Ambicja Lucyfera i jego bunt musiał być głęboko ukrywany i znalazł inną sobie właściwą formę realizacji.

Izajasza 29:15  Biada tym, którzy głęboko ukrywają przed Panem swój zamysł, których działanie odbywa się w ciemności i którzy mówią: Kto nas widzi? Kto wie o nas  O, jak przewrotni jesteście! Tak jak gdyby można garncarza stawiać na równi z gliną! Jak gdyby dzieło mogło mówić o swoim twórcy: Nie on mnie stworzył, a garnek mówił o garncarzu: On nic nie umie!

Jakuba 1:15  Gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.