Dla mnie Zmartwychwstanie Pana Jezusa jest podstawową prawdą wiary chrześcijańskiej. Cielesne zmartwychwstanie Jezusa zgodnie głoszą teksty Nowego Testamentu, spisywane zarówno przez Apostołów i uczniów, bezpośrednich świadków życia i działalności, Jego śmierci i zmartwychwstaniu, jak również przez Pawła Apostoła, który w szczególny sposób został powołany do głoszenia nauki zmartwychwstałego Jezusa.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest zapowiedzią, że jeżeli przyjmujemy Jego miłość, to i my również zmartwychwstaniemy: „A jeżeli mieszka w nas Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to przywruci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swojego Ducha” (Rz 8,11). Moja – Nasza wiara opiera się na fakcie zmartwychwstałego Chrystusa. Jak pokazują Ewangeliści, Jezus wielokrotnie zapowiadał swoją śmierć i zmartwychwstanie (Mt 6,21; Mt 8,31; Łk 9,22), nawiązując do mesjańskich proroctw Starego Testamentu. Dla mentalności współczesnych Jezusowi ludzi, wyobrażających sobie rolę mesjasza bardzo po ludzku, zapowiedź była trudna do zrozumienia. Dopiero rzeczywisty, stwierdzony fakt zmartwychwstałego Jezusa ujawnił im prawdziwą moc Bożą Jezusa, Jego Boskie pochodzenie i Boskość Jego nauki.
Zrozumiałe stały się dla nich wypowiedzi Jezusa, poprzednio nie całkiem jasne i nie trafiające do przekonania, mimo że były potwierdzone dowodami. Zesłanie zapowiedzianego Ducha Świętego umocniło ich wiarę i dało i początek misji apostolskiej wyznaczonej przez Jezusa.
Zmartwychwstanie Jezusa – to początek nowej ery w dziejach ludzkości „nowego życia” (Rz 6,10n). Śmierć Jezusa, poniesiona za całą ludzkość oraz Jego zmartwychwstanie dało początek „nowemu życiu” wiernych. Zmartwychwstanie Jezusa stanowi zapowiedź zmartwychwstania wiernych przy Jego paruzji: „Jak w Adamie wszyscy umierają tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni” (1Kor 15,22). W nowe życie Chrystusa zmartwychwstałego nastaje włączone całe stworzenie (Rz 8,20n), cały nowy lud Boży.
Również dla mnie Zmartwychwstanie Pana Jezusa jest najważniejszym wydarzeniem w dziejach całej ludzkości, dokonało się w nim nasze zbawienie. Przeciwieństwem zbawienia jest wieczne potępienie. Pan Bóg objawia nam szokującą prawdę, że nas uchronić od tego ostatecznego zła i cierpienie, jakim jest wieczne potępienie, sam staje się prawdziwym człowiekiem i bierze na siebie całe zło świata, grzechy wszystkich ludzi , wszystkie twoje i moje grzechy: „On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie zna grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą” (2Kor 5,21). W czasie agonii, w wołaniu na krzyżu: „Boże mój, Boże mój czemuś mnie opuścił” (Mt 27,46), Jezus Chrystus wyraził doświadczenie niewyobrażalnego cierpienia, przewyższającego wszystkie ludzkie cierpienia razem wzięte. Było to cierpienie spowodowane przez całe zło, które zaistniało w rodzinie ludzkiej. Całkowicie niewinny przyjął na siebie grzechy i cierpienia wszystkich ludzi: „Lecz On się obarczył naszym cierpieniem , On dźwigał nasze boleści… przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy…” (Iz 53,4-50. Przez to cierpienie Chrystus dotarł swoją boską miłością do samych korzeni zła, a więc tam, gdzie dotarła niszcząca moc grzechu. Biorąc na siebie całe zło świata, zgładził wszystkie grzechy. Zmartwychwstanie jest faktem historycznym, rzeczywiście zaistniałym i potwierdzonym przez licznych świadków, którzy osobiście spotkali Chrystusa Zmartwychwstałego. Szok jaki przeżyli Apostołowie i uczniowie po męce i śmierci Jezusa, był tak wielki, że początkowo nie dowierzali wiadomości o Jego zmartwychwstaniu: „… słowa te wydawały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary” (Łk 24,11). Uwierzyli dopiero wtedy kiedy Jezus sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam!
Zmartwychwstając Jezus przeszedł ze stanu śmierci do życia poza czasowego i pozaziemskiego.
Z naszej strony potrzebna jest tylko pełna ufność zgody na Jego miłość, wyrażona w codziennej modlitwie w pełnym dziecięcej ufności pełnieniu Jego woli.
