You are currently viewing Brak prawdy – o rzeczach ważnych w przyjaźni

Brak prawdy – o rzeczach ważnych w przyjaźni

Słyszałem kiedyś takie stwierdzenie że „źródłem wszelkich kryzysów jest brak prawdy”. no i słowo Boże mówi że „…jeśli prawdę poznamy- to ona nas wyswobodzi”  kto lub co jest tą prawdą ?  To oczywiste ! Jeśli SYN nas wyswobodzi prawdziwie wolnymi Będziemy ” tak mówi Ew. JAN w 8r.

Te słowa dotyczą także przyjaźni, relacji międzyludzkich, które muszą być oparte na zaufaniu, a jego podstawą jest prawda.

W takim duchu pragnę zaprosić do pochylenia się nad tekstem biblijnym o konflikcie, jaki w podczas głoszenia Ewangelii zaistniał między  Pawłem a Piotrem.  Ich przyjaźń, mająca na celu głoszenie Ewangelii, choć w tym momencie była „przyjaźnią szorstką”, to właśnie ze względu na stawanie w prawdzie musiała przejść próbę.

Przeczytaj z Biblii, którą masz w domu, tekst Listu św. Pawła do Galacjan 2, 11-14. Następnie posłużmy się zamieszczonym poniżej zestawieniem czterech  różnych tłumaczeń  biblijnych (Biblia Warszawska, Biblia Tysiąclecia, Biblia Poznańska i Biblia Warszawsko-Praska).

Zwróćmy  uwagę na pojawiające się podobieństwa i różnice, czasem pojedyncze słowo pokazuje swoje głębsze znaczenie w innym tłumaczeniu.

Galacjan 2, 11  Biblia Warszawska:

A gdy przyszedł Kefas do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo też okazał się winnym.

Podobieństwa i  Różnice:

„Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył”.

„Kiedy jednak Kefas przybył do Antiochii, sprzeciwiłem się mu otwarcie, ponieważ sobie na to zasłużył”.

 „A kiedy przybył do Antiochii Kefas, wystąpiłem przeciwko niemu całkiem jawnie, ponieważ rzeczywiście był w błędzie”.

Podsumowanie

Relacje zaufania, jakie cechowały  Pawła i  Piotra owocują otwartym i czytelnym rozwiązaniem konfliktu. Paweł bowiem uważał, że postępowanie  Piotra nie jest właściwe, dlatego nie próbował rozwiązać tej sprawy poza plecami  Piotra, ale uczynił to „otwarcie” i „całkiem jawnie”.  Paweł uważał, że nie można pozwolić, aby sytuacja trwała nierozwiązana, bo przyniesie wielką szkodę, gdyż  Piotr swoim postępowanie „sobie na to zasłużył” i „rzeczywiście był w błędzie”.

Galacjan  2, 12  Biblia Warszawska:

Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani.

Podobieństwa i  Różnice:

„Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania”.

„Zanim bowiem przybyli pewni ludzie od Jakuba, spożywał posiłki razem z nawróconymi z pogaństwa. Skoro zaś tamci przybyli, zaczął się wycofywać i unikać pogan w obawie przed Żydami”.

Dopóki bowiem nie przybyli pewni wysłannicy Jakuba, jadał razem z tymi, którzy przedtem byli poganami. Leczgdy pojawili się owi ludzie, odsunął się od pogan i trzymał się z dala od nich w obawie przed tymi, którzy byli obrzezani.

Podsumowanie

W oczach Pawła spożywanie przez Piotra posiłków „z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa”, czyli tymi „którzy wcześniej byli poganami”, gdy był w ich otoczeniu a następnie zaprzestanie tego ze względu na innych, było postępowaniem niewłaściwym. Takie czynienie kategorii między ludźmi ze względu na otaczające towarzystwo było nieuczciwe i krzywdzące, a także mogło wywołać zamieszanie we wspólnocie wiary, a tym samym powodować podziały.

Nie można było spojrzeć na tę sytuację inaczej, bo przecież wszyscy: „obrzezani” i „nawróceni z pogaństwa” byli prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa, w którego uwierzyli. Paweł słusznie uważał, że nie można dyskryminować ludzi ze względu na środowisko, z którego wyszli, bo każdy ma prawo stać się uczniem Jezusa Chrystusa.  Nie można ich zepchnąć na margines „usuwając się i trzymając z daleka”„wycofać się i unikać” ich towarzystwa.

 

Galacjan 2, 13  Biblia Warszawska:

A wraz z nim obłudnie postąpili również pozostali Żydzi, tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę,

Podobieństwa i  Różnice:

„To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę”.

„Podobnie też zaczęli postępować pozostali Żydzi. Nawet Barnaba nie oparł się temu”.

„Jego obłudne postępowanie poczęli z czasem naśladować także pozostali Żydzi. W końcu nawet Barnaba dał się wciągnąć w to udawanie”.

Podsumowanie

Postępowanie  Piotra było „nieszczere” i „obłudne”. Dlatego Paweł nie mógł nie zareagować ze względu na dobro samego Piotra, który wszedł na niewłaściwą drogę. Nie mógł też pozostać obojętnym, że dał się „wciągnąć w to udawanie” najbliższy jego współpracownik, czyli Barnaba.   Pawłowi leżało też na sercu dobro innych, którzy mogliby usprawiedliwić swoje „nieszczere” i „obłudne” postępowanie. Zresztą tak się stało, gdyż takie postępowanie „podjęli też inni pochodzenia żydowskiego” oraz „ zaczęli naśladować pozostali Żydzi”.

Galacjan 2, 14  Biblia Warszawska:

Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku?

Podobieństwa i  Różnice:

„Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: «Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?»”.

„Kiedy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangeliczną, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: Jeżeli ty, będąc Żydem, postępujesz według zwyczaju pogańskiego, a nie żydowskiego, to dlaczego zmuszasz pogan, aby żyli na sposób żydowski?”.

„Kiedy więc zobaczyłem, że nie postępują zgodnie z prawdą Ewangelii, wobec wszystkich powiedziałem Kefasowi: Jeżeli ty sam, mimo że jesteś Żydem, jeszcze do niedawna swoim zachowaniem się przestrzegałeś obyczajów pogańskich, a nie żydowskich, to jakże możesz zmuszać pogan, żeby postępowali jak Żydzi?”.

Podsumowanie

Punktem odniesienia dla  Pawła, który chciał zwrócić uwagę Piotrowi stała się „prawda Ewangelii”, by wyraźnie powiedzieć, że nie wszyscy „ postępują zgodnie z prawdą ewangeliczną”. Tylko takie postawienie sprawy było gwarancją sukcesu, by wypowiedziane słowa przyniosły owoc. Oczywiście ta wierność Chrystusowi musiała być też w sercach tych, którym zwrócono uwagę, aby się nie zamknęli na kierowane do nich słowo.

Postępowanie św. Pawła wymagało także odwagi, aby zwrócić uwagę św. Piotrowi publicznie, zważywszy na autorytet, jaki  Piotr posiadał. Ważne jest też to, że św. Paweł uczynił to otwarcie „wobec wszystkich” a nie poza plecami, podważając nie tylko Jego autorytet, ale także i swoją pozycję. W szczerości i prawdzie mógł sobie pozwolić w ten sposób na wskazanie na ogólniejszy problem, jakim było narzucanie innym tego, czego samemu się nie przestrzegało: „według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów”„według zwyczaju pogańskiego, a nie żydowskiego”.

Dzięki temu można było zająć się narastającym problemem obowiązku przyjmowania przez pogan, którzy uwierzyli w Chrystusa, zwyczajów żydowskich nie związanych ściśle z Ewangelią: „jeszcze do niedawna swoim zachowaniem się przestrzegałeś obyczajów pogańskich, a nie żydowskich, to jakże możesz zmuszać pogan, żeby postępowali jak Żydzi?”.

 

Zastanówmy się nad relacjami z innymi ludźmi, zwłaszcza tymi, których określasz jako swoich przyjaciół.

Czy najpierw Ty byłbyś skłonny/byłabyś skłonna do przyjęcia uwagi dotyczącej Twojego postępowania i

czy Twoi przyjaciele byliby skłonni przyjąć takie uwagi z Twojej strony.