You are currently viewing Rozważanie – Ew. Jana 5  rozdział

Rozważanie – Ew. Jana 5 rozdział

Jan 5, 1- 14 Sadzawka Betezda (dom miłosierdzia) była obrazem Starego Przymierza.

Potrzebny był wysiłek kalek, aby zanurzyć się w dobroczynnej wodzie, zaś po to by posiadać wystarczająco dużo siły, trzeba było być…już uzdrowionym!

Podobnie ma się rzecz z wiarą, która jest w stanie ożywić tylko tego, który ją wykazuje. Nikt innym sposobem nie może dokonać ożywienia. Aby mieć taką wiarę, trzeba przyjąć życie Boże. Można by zadać pytanie, dlaczego wśród tak wielu kalek, ślepych i utykających Jezus zdawał się interesować jedynie tym paralitykiem.

Należy pamiętać, iż aby skorzystać z łaski, muszą zostać spełnione 2 warunki: trzeba odczuwać jej potrzebę i jej pragnienie. Te ważne odczucia są zawarte w pytaniu Jezusa: Czy chcesz być zdrowy ?

Odpowiedź nieszczęsnego człowieka brzmiała: „ nie mam człowieka”, czyli nie ma nikogo, kto by mi pomógł. Wciąż człowiek ten był wyprzedzany przez innych, całe jego nędzne życie było jednym pasmem rozczarowań. Dostępował on jedynie zawodu ze strony drugiego człowieka. Z pewnością niegdyś liczył na pomocną dłoń przyjaciół, ale ci dawno już go opuścili. Nie potrzebował on aż 38 lat, aby utracić swe wszelkie złudzenia. Teraz nie ma już nikogo. Może jednak mieć Jezusa.

Nienawrócony przyjacielu! Nie czekaj dłużej, aby zrozumieć, że jedynie Jezus może cię uratować. Ale czy tego naprawdę chcesz?

Jan 5, 15- 30

Nienawiść Żydów jest dla Jezusa okazją do okazania niektórych z Jego chwał:

1/ Swojego pełnego miłości  trudu dla zgładzenia grzechu świata (wiersz 17; rozdz. 1.29).

W obliczu zrujnowanego stanu stworzenia Syn nie mógł bowiem znaleźć odpocznienia.

2/ Nieskończonej miłości Ojca do swego Syna, któremu ukazuje wszystko, co czyni (wiersz  20; rozdz. 3.35).

3/ Mocy życia, która jest w Nim (wiersz 21, 26), przez którą daje teraz życie wieczne tym,  którzy w niego  wierzą (wiersz 24).

On także okazuje jeszcze swą miłość w godzinie zmartwychwstania umarłych (wiersze 28,29).

4/ Sądu, który został oddany w Jego ręce jako Synowi Człowieczemu (wiersze 22,27).

5/ i wreszcie w wierszach 19 i 30 swojego posłuszeństwa!

Jakąż przybiera ono wielką wartość, gdy jest realizowane przez Tego, który sam ma prawo do okazywania mu posłuszeństwa przez swoje stworzenie! (wiersz 23).

Jeśli Pan mówi o aspektach swej własnej chwały, to czyni to, ponieważ są one nierozerwalnie związane z chwałą Jego Ojca.

Nieczczenie Syna to obrażanie Tego, który Go posłał (wiersz 23; patrz 1 Jana 2.23).

Drodzy przyjaciele, w obliczu doskonałości postawy Zbawiciela, czyż można nie popadać w zdziwienie i zachwyt oraz nie nabierać chęci, aby go uwielbiać? (wiersz 20 koniec).

Jan 5, 31- 47

Odpowiadając na niedowiarstwo Żydów, Jezus posługuje się 4 świadectwami:

  • Świadectwem Jana (wiersz 32 do 35);
  • Świadectwem swych własnych dzieł (wiersz 36);
  • Świadectwem Ojca, który nad Jordanem wskazał na swego Syna umiłowanego (wiersz 37);
  • Świadectwem Pism (wiersz 39).

Księgi Mojżeszowe bardzo często wskazują na imię Mesjasza: (wiersz 46; patrz np. 1 Mojż. 49.10,25; 4 Mojż. 24.17).

Żydzi uważali, że poważają Mojżesza, jednak tak naprawdę nie wierzyli jego słowom, gdyż odrzucali Tego, którego on oznajmiał (wiersz 46; 5 Mojż. 18.15).

W przeciwieństwie do takiej postawy będą jednak gotowi, aby przyjąć antychrysta (wiersz 43).

Badajcie Pisma – zaleca Pan Jezus. To przez nie będziecie mogli wzrastać w poznawaniu Jego nieskończonej Osoby.

Przyjmowanie chwały ze strony ludzi oraz szukanie ich aprobaty jest formą niedowiarstwa (wiersz 44).

Lecz my, zamiast mu wierzyć, jakże często wolimy przypodobać się ludziom, aby ci mogli o nas dobrze myśleć. Jezus nie szukał żadnej chwały ze strony ludzi (wiersz 41; zobacz postawę Pawła w 1 Liście do Tesaloniczan 2,6).

Możemy Go naśladować, jeśli jest w nas miłość Boża i pragnienie, aby Jemu się podobać (porównaj: wiersz 42).