Środa 9 października 1963 roku była pięknym jesiennym dniem. Dla włoskiej wsi Longarone jeszcze jeden radosny dzień. Minęło właśnie bardzo udane lato. Zebrano obfite plony, powstały nowe fabryki, rozwój w turystyce sprawiła, że wielu miejscowych świetnie zarobiło, a to zwykle dzięki licznym turystom, którzy przybywali, żeby zwiedzić nową zaporę wodną.

Niezliczone restauracje i kafejki, pękały w szwach, gdyż słynni włoscy wytwórcy lodów, którzy lato spędzili w całej Europie, powracali do domów, aby spędzić zimę w swojej ciepłej, cieszącej się łagodnym klimatem ojczyźnie. Jedynie olbrzymia tama , za która leżała wioska, jakoś trochę niektórych napawała lękiem.

Tego dnia o godzinie ok 22:39 część góry wznoszącej się przy jeziorze zaporowym , spadła niespodziewanie do wody , co spowodowało, że potężne fale przekroczyły zaporę porywając wszystko, co było na drodze do pobliskiej doliny . W ciągu zaledwie kilku minut Longarone zniknęło. W kilka chwil pogrążyło się w śmierci i zagładzie.

Takie nieszczęścia przemawiają bardzo , ale i one są jedynie słabym obrazem zapowiedzianego w Piśmie Świętym sądu Boga, który nagle przyjdzie na tą Ziemię.

Być może stanie się to również jakiegoś pięknego, słonecznego dnia, gdy ludzie będą chcieli wykorzystać go dla swoich przyjemności  dnia, w którym na pozór wszystko będzie jak zawsze, wszystko będzie tchnęło atmosferą bezpieczeństwa i pokoju. Lecz zagłada czy jak Słowo Boże koniec wszystkiego przyjdzie nagle.

Wtedy już nie będzie można się nawrócić, nie będzie można znaleźć łaski (ratunku) , gdyż Boża cierpliwość zna dzień, w którym się skończy. Chcesz to przeżyć ?

Ja nie! I już tego nie przeżyje, bo ?